Tatrzański wiatr

- Wietrze, czy mógłbyś mi pomóc? Tu w górach odczuwam coś dziwnego, odczuwam ciszę: ciszę gór, twoją ciszę, ale też sam się wyciszyłem, jest we mnie więcej spokoju i radości. Jest więcej niż do tej pory. Ale mam wrażenie, że to jest chwilowe, związane tylko z tym miejscem. Boję się, że gdy zejdę w doliny, gdy wrócę do codzienności, zniknie też ta cisza. Znowu się pojawi niepokój, hałas, smutek. Co mogę zrobić, by ta radość, ten spokój, ta cisza trafiły do moich zwykłych dni? – zapytał człowiek.

- Oto moja odpowiedź: potrzebujesz zrozumienia. Podzieliłeś świat na góry i doliny, na smutek i radość, na ludzi dobrych i na złych, na zwykłe i świąteczne dni. Przypisałeś miejscom, ludziom, czasowi określone wartości i określone emocje. Poukładałeś świat wg swojej wiedzy wyniesionej z przeszłości.

Prawda jest inna.

Owszem cisza i spokój są naturalne dla gór, dla wiatru, ale są też naturalne dla ludzi, są naturalne dla ciebie. Bo cisza jest w tobie, jest we wszystkim. Wszystko jest połączone ze sobą, właśnie ciszą, uniwersalnym językiem.  Cisza jest zawsze, bo jest teraz. Nie ma czegoś takiego jak czas świąt, np. czas pobytu w górach, nie ma codzienności, jest tylko teraz. Cisza i spokój, radość są w tobie zawsze, czyli teraz, lecz ty zasłoniłeś tę ciszę myślą i jej dziećmi, czyli strachem, niepokojem, smutkiem, słowami, potokami słów. Używasz nadmiaru słów. Twoje życie zamiast odczuwania, zamiast bycia, to jest gadanie. Zagadujesz swoją duszę - świadomość, swoją radość, swój spokój, zakrzykujesz swoją ciszę, ale także moją, wszystkiego wokół. Robisz to ze strachu, że ktoś cię nie doceni, że nic nie znaczysz, że ktoś ci nie będzie współczuł, że ktoś cię nie pokocha. Zakłócasz ciszę, gadasz, bo pragniesz zwrócić na siebie uwagę i pragniesz wymusić na innych, by cię pokochano.

A oto jest to, co możesz zrobić: przestań gadać, przestań wymuszać, przestań zniewalać gadaniem, a odkryjesz ciszę też w swojej codzienności, w ludziach, w tym, co z pozoru złe, wszędzie. Bo cisza jest nie tylko w naturze, ona jest w twojej naturze, jest zawsze. Jest zawsze tam, gdzie jest miłość, bo miłość jest ciszą. Pokochaj a też staniesz się ciszą, staniesz się miłością. Pokochaj teraz! 

Na początek, stań z boku i popatrz na siebie, posłuchaj co mówisz, co chcesz powiedzieć, a zrozumiesz swoje intencje, zrozumiesz, do czego naprawdę używasz słów. Wtedy z każdą chwilą będzie ich mniej i mniej, a w ich miejscu pojawi się cisza. 

Jeśli pójdziesz o krok dalej odkryjesz, że jest ona uczuciem, językiem, sposobem komunikacji, czymś co łączy, uspokaja i daje bezwarunkową radość, mnóstwo radości.

Góry uczą ciszy. Zadałeś pytanie – odpowiedziałem. Teraz doświadczaj. Nic więcej nie mogę zrobić, powiedzieć, nauczyć. Zacznij doświadczać ciszy! Zacznij od teraz! Zacznij tutaj! – skończył wiatr.

Uśmiechnął się człowiek do gór, uśmiechnął do wiatru, uśmiechnął do siebie, a ten uśmiech dotarł do jego serca. Podziękował wtedy człowiek wiatrowi, górom, lecz podziękował nie słowem, podziękował ciszą.

I stał się ciszą, tak jak wiatr, tak jak góry.

Piotr Kiewra

Oto zwiastun serii filmików nagranych w Tatrach, zainspirowanych napotkaną tam ciszą: